Prezentacja wystawy w Zielonej Górze
Zaproszenie wystawy do Zielonej Góry przez Muzeum Ziemi Lubuskiej przyjęliśmy z wielką radością ale jednocześnie z nieukrywanym zaskoczeniem. Po zastanowieniu przychodzi refleksja iż nie jest to przypadek. Jakże bliskie są zawsze losy ludzi, którzy zmuszeni są do opuszczenia swojej rodzinnej ziemi…
Śląscy Teksańczycy zostawili Śląsk i za oceanem szukali lepszego życia. Dzisiejsi mieszkańcy Ziemi Lubuskiej opuścili swoje rodzinne ziemie daleko na wschodzie i zaczęli budować nowe życie po II Wojnie Światowej w innej części Europy..

Wystawa w Katowicach od 24. 04.2015 do 8.05.2015
24 kwietnia 2015 roku uroczyście otwarto naszą wystawę w Katowicach. Miejscem jej prezentacji są gościnne progi Uniwersytetu Ekonomicznego, a ściślej mówiąc sale Centrum Nowoczesnych Technologii Informatycznych. Uroczystego otwarcia wystawy dokonał JM Rektor Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach prof. dr hab. Leszek Żabiński. W wydarzeniu wzięli udział m.in.:
Ksiądz Arcybiskup Wiktor Skworc, Metropolita Katowicki,
Barbara Wnęk – radna Rady Miasta Katowice w imieniu Senatora RP Leszka Piechoty,
Józef Kłyk – śląski filmowiec amator,
Stefania Dyduch – autorka wideobloga o sprawach śląskich (www.bifyj.pl) pracownicy uczelni, studenci oraz delegacja Towarzystwa Przyjaciół Sławięcic

Wydarzenia otwarcia i ekspozycji wystawy na Uniwersytecie Jagiellońskim okazały się bardzo inspirujące dla studentów Instytutu Amerykanistyki UJ pod kierunkiem naszego przyjaciela Pana dr Piotra Drąga. Z wielką radością przedstawiamy te prace w formie esejów video.

W najnowszym numerze tygodnika "GOŚĆ NIEDZIELNY" możemy przeczytać o wernisażu wystawy, który odbył się w niedzielę 16 marca 2014 o godz. 16.00 w Muzeum Diecezjalnym w Opolu.

   Urodził się 16 stycznia 1905 roku w Brusach w rodzinie kaszubskich gburów Józefa i Marianny Goebel z domu Knopik. Został ochrzczony w Kościele Parafialnym w Brusach przez tutejszego proboszcza Engelberta Bibera 22 stycznia 1905 roku. Jego rodzicami chrzestnymi byli Leon i Marta Krefft. Bernard był siódmym dzieckiem w rodzinie. Miał dwóch braci: Edmunda i Jana oraz 6 sióstr: Gertrudę, /siostra zakonna- imię zakonne Iwona/, Annę, Barbarę, Anielę i Mechtyldę. Jego ojciec zmarł w 1937 roku.
   Bernard był najpierw uczniem Collegium Marianum w Pelplinie, a następnie absolwentem gimnazjum chojnickiego, gdzie w 1925 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Podczas wojny polsko-bolszewickiej z lat 1919-1921, będąc uczniem gimnazjum w Chojnicach, uciekł do polskiego wojska i brał udział w walkach. Należał do 64 pułku piechoty. Po skończeniu szkoły średniej studiował przez rok na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Następnie przeniósł się do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, gdzie 16 marca 1929 roku przyjął święcenia subdiakonatu, a 21 grudnia tegoż roku święcenia kapłańskie z rąk biskupa, ordynariusza chełmińskiego Stanisława Okoniewskiego. Swoją mszę prymicyjną odprawił w bruskim kościele w uroczystość Bożego Narodzenia 1929 roku.

  Urodził się 10 XI 1933 r. w Katowicach. W l. 1950-1953 studiował nauki ekonomiczne i historię gospodarczą w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, studia te kontynuował w l. 1953-1955 na Uniwersytecie Warszawskim. W 1961 r. uzyskał tytuł dr. w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. Od 1962 r. zatrudniony był w WSP w Opolu.

  Polski biskup rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup diecezjalny opolski w latach 1977–2009, arcybiskup ad personam, od 2009 biskup senior diecezji opolskiej.
   Urodził się 8 sierpnia 1932 w Brożcu. W czasie II wojny światowej wraz z matką udzielał pomocy Żydom. W latach 1948–1952 kształcił się w gimnazjum Carolinum (niższe seminarium duchowne) w Nysie.
   W latach 1952–1957 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. W ich trakcie pełnił funkcję kleryka odpowiedzialnego za kwestie gospodarcze. Święceń prezbiteratu udzielił mu 23 czerwca 1957 w katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu biskup Franciszek Jop, delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Opolu. Studia kontynuował w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Tamże w 1959 uzyskał magisterium i licencjat na podstawie pracy "Augustyńska teoria poznania Boga", a w 1961 doktorat na podstawie dysertacji "Nauka Jana Hessena o religijnym poznaniu Boga". W 1976 na podstawie rozprawy "Chrystologia Karla Bartha i jej wpływ na współczesną chrystologię katolicką" uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim stopień doktora habilitowanego.

   Ks. Franciszek Kurzaj urodził się 19 kwietnia 1951 roku w Sławięcicach (obecna dzielnica Kędzierzyna Koźla) na Śląsku Opolskim. Jest synem Jerzego i Elżbiety, z domu Strużyna. Ma dwóch braci: Gerarda i Joachima. W roku 1969 w sławięcickim Technikum Chemicznym zdał maturę, a potem przez rok pracował w Zakładach Chemicznych „Blachownia” w Kędzierzynie-Koźlu. Odpowiadając na Boże wezwanie, w 1970 roku zgłosił się i został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie-Opolu, gdzie przez 6 lat studiował filozofię i teologię. 16 maja 1976 roku w Katedrze Opolskiej przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa Wacława Wyciska. Następnie ks. Kurzaj rozpoczął pracę duszpasterską w parafii Św. Rodziny w Bytomiu-Bobrku, gdzie uczył się „Czarnego Śląska”. Tam też, wraz ze swoimi parafianami, cieszył się wyborem kardynała Karola Wojtyły na papieża.

   Józef Kłyk urodził się w Bojszowach koło Pszczyny w roku 1950. To śląski filmowiec amator, autor ponad 80 filmów o tematyce m.in. westernowej i historycznej. Na planie pełni wszelkie możliwe funkcje od reżysera, przez charakteryzatora, aktora i scenografa po operatora kamery i realizatora. Józef Kłyk nie tylko filmuje Dziki Zachód, ale także go maluje.
Swe zamiłowanie do filmu odkrył w wieku kilkunastu lat. W 1967 r. jako siedemnastoletni chłopak zatrudnił się w kinie objazdowym, pomagając operatorowi. W tym samym czasie nakręcił swój pierwszy film, parodię Charlie Chaplina, później przyszła kolej na Harolda Lloyda, Bustera Keatona i inne gwiazdy kina niemego. Potem był 50-minutowy paradokument „Ku Polsce”, o losach powstańców śląskich. Najbardziej jest znany z tzw. „śląskich westernów”, nawiązujących do popularnego gatunku kina amerykańskiego i kręconych własnymi środkami w okolicach Pszczyny z udziałem przyjaciół i znajomych. Część z tych dzieł opowiada o losach śląskich emigrantów w USA.

John Walter Yanta urodził się 2 października 1931 w Runge, w Teksasie jako piąty z ośmiorga rodzeństwa. Jest potomkiem polskich emigrantów osiadłych w miejscowości Panna Maria. Historia jego rodziny sięga pierwszych osadników przybyłych do Teksasu w połowie XIX wieku. Jego przodkowie wyemigrowali z Górnego Śląska w latach 1854–1855. Byli to: Szymon Janta (1818–1898) i Josefa Reyman (1822–1897), Kasper Kasprzyk (1824–1910) i Maria Zielińska (1829–1913), Jan Polok (1836-1916) i Anna Gorzel (1847–1913) oraz Filip Dziuk (1837–1912) i Mary Ann Moczygęba (1843–1931). Jego dziadkami byli: Valentine Yanta (1851–1926) i Albertina Kasprzyk (1861–1931), Laurence Polok (1973–1956) i Katherine Dziuk (1877–1942), a rodzicami John Andrew Yanta (1889–1971) i Maria Magdalena Polok (1900–1999).
Święcenia kapłańskie otrzymał 17 marca 1956 i inkardynowany został do archidiecezji San Antonio. Razem z nim ordynowany został ks. Charles Victor Grahmann, późniejszy biskup Dallas.